Beovu (roztwór do wstrzykiwań)
Beovu (Brolucizumab)
Główne zastosowanie
Beovu (brolucizumab) jest lekiem stosowanym w leczeniu neowaskularnej (wilgotnej) zwyrodnieniowej plamki żółtej związanej z wiekiem (AMD). AMD jest jedną z głównych przyczyn utraty wzroku u osób starszych. Beovu jest przeznaczony do podawania przez wykwalifikowanego specjalistę w warunkach ambulatoryjnych.
Sposób działania
Beovu jest przeciwciałem monoklonalnym, które działa poprzez blokowanie działania czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). VEGF jest białkiem, które odgrywa kluczową rolę w procesie angiogenezy, czyli tworzeniu nowych naczyń krwionośnych. W przypadku AMD, nadmierna aktywność VEGF prowadzi do tworzenia nieprawidłowych naczyń krwionośnych w oku, co może powodować wyciek płynów i krwi, prowadząc do obrzęku i uszkodzenia plamki żółtej. Poprzez blokowanie VEGF, Beovu pomaga zmniejszyć obrzęk, krwawienie i tworzenie nowych, nieprawidłowych naczyń krwionośnych, co może spowolnić lub zatrzymać postęp choroby.
Możliwe skutki uboczne
Podobnie jak wszystkie leki, Beovu może powodować skutki uboczne, chociaż nie wystąpią one u każdego pacjenta. Najczęstsze skutki uboczne to:
- Zaczerwienienie oka
- Ból oka
- Krwawienie w obrębie białka oka
- Wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego
- Uczucie obecności ciała obcego w oku
Rzadsze, ale poważniejsze skutki uboczne mogą obejmować:
- Endoftalmit (zapalenie wewnętrznych struktur oka)
- Odwarstwienie siatkówki
- Zakrzepica żył siatkówki
- Utrata wzroku
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów lub skutków ubocznych, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Istotne informacje
Przed rozpoczęciem leczenia Beovu, pacjenci powinni poinformować lekarza o wszelkich istniejących problemach zdrowotnych, w szczególności o infekcjach oka, problemach z krwawieniem lub jeśli wcześniej występowały reakcje alergiczne na leki podobne do Beovu. Ponadto, pacjenci powinni poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym o lekach bez recepty i suplementach diety.
Beovu jest podawany jako iniekcja do ciała szklistego oka, zazwyczaj raz na miesiąc przez pierwsze trzy miesiące, a następnie zależnie od oceny lekarza, może być podawany w dłuższych odstępach czasu. Procedura ta powinna być przeprowadzana wyłącznie przez doświadczonego specjalistę w sterylnych warunkach, aby zminimalizować ryzyko infekcji.
Ważne jest, aby pacjenci przestrzegali wszystkich zaleceń lekarza dotyczących opieki po iniekcji i zgłaszali wszelkie niepokojące objawy, które mogą wskazywać na powikłania.