Anafranil (tabletki powlekane)
Główne Zastosowanie Anafranilu
Anafranil (klomipramina) to lek przeciwdepresyjny z grupy trójcyklicznych antydepresantów (TCA). Jest przepisywany głównie do leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD), ale może być również stosowany w leczeniu depresji, ataków paniki, przewlekłego bólu, oraz innych stanów lękowych.
Sposób Działania Anafranilu
Anafranil działa poprzez zwiększenie poziomów serotoniny i noradrenaliny w mózgu, które są neurotransmiterami odgrywającymi kluczową rolę w regulacji nastroju i zachowania. Klomipramina blokuje wychwyt zwrotny tych substancji, co pozwala na ich dłuższe działanie i poprawę komunikacji między komórkami nerwowymi.
Możliwe Skutki Uboczne Anafranilu
Stosowanie Anafranilu może wiązać się z różnymi skutkami ubocznymi. Najczęstsze z nich to:
- Suchość w ustach
- Zawroty głowy
- Zmęczenie
- Wzrost apetytu
- Przyrost masy ciała
- Zaburzenia seksualne
- Wzrost ciśnienia krwi
- Problemy z oddawaniem moczu
Rzadsze, ale poważniejsze skutki uboczne mogą obejmować:
- Zaburzenia rytmu serca
- Wystąpienie napadów drgawkowych
- Żółtaczka
- Zaburzenia krwiotwórcze
W przypadku wystąpienia ciężkich skutków ubocznych należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Istotne Informacje o Anafranilu
Przed rozpoczęciem leczenia Anafranilem ważne jest, aby poinformować lekarza o:
- Wszelkich istniejących schorzeniach serca
- Historii napadów drgawkowych
- Chorobach wątroby lub nerek
- Stosowanych aktualnie lekach, w tym lekach bez recepty i suplementach
Ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych interakcji, Anafranil nie powinien być stosowany razem z inhibitorami MAO oraz w okresie 14 dni od ich odstawienia. Lek może również wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego zaleca się ostrożność.
Podczas leczenia Anafranilem konieczne jest regularne monitorowanie stanu pacjenta, szczególnie na początku terapii i po zmianie dawki, ze względu na ryzyko samobójstwa, szczególnie u młodych osób.
Kobiety w ciąży lub karmiące piersią powinny stosować lek tylko w przypadku, gdy jest to wyraźnie zalecone przez lekarza, ze względu na potencjalne ryzyko dla dziecka.